Fafik's travels 27 - Podlasie: Restauracja Carska

Nieco na uboczu, w zabytkowym budynku stacji kolejowej Białowieża Towarowa, znajduje się ekskluzywna Restauracja Carska. 

Na torach kolejowych są stare lokomotywy parowe, 

samochód Warszawa, przerobiony na drezynę, 

a na peronach postawiono stoliki pod parasolkami. 

Wchodząc do wnętrza, można poczuć carski klimat (to zasługa bogatego wystroju, który jest pokazany na tym nieprofesjonalnym filmiku), 

a także poczuć się jak carska... służba (to zasługa nadętego kelnera, który klasyfikuje gości według ubrania). Patrząc na nasze "leśne stroje", natychmiastowo posadził nas w "ubogiej", kameralnej, salce bocznej (tłumaczymy to sobie, że pewnie wziął Panka i jego towarzyszkę za romantyczną parę zakochanych). 

Ze względu na ograniczone możliwości czasowo-finansowe, wpadliśmy tam tylko na deser, zamawiając intrygująco brzmiącą babkę owsianą z bakaliami i miodem (cena 20 zł). 

Pomysł ciekawy (odrobinę kojarzący się z żydowską paschą, na bazie białego sera), wykonanie takie sobie. 

Ot, płatki owsiane na mleku, zagęszczone żelatyną (sic!), całość obsypana bakaliami i obficie polana miodem (chyba dla zamaskowania nijakiego smaku). 

Zerkając do Gastronautów, knajpa rzeczywiście zbiera cięgi za fatalną obsługę i słabe żarcie. 

Koniecznie zajrzyjcie tam w celach turystycznych (zdecydowanie warto). 

Posiłki odradzam!

Fafik's travels 27 - Podlasie: Białowieża

Dom Gubernatora

Białowieża to niewielka enklawa (myślałem że to miasteczko, a okazuje się wsią), pośród "bezkresnej" puszczy.

To tutaj była baza wypadowa na królewskie polowania, czego namacalnym dowodem jest obelisk poświęcony pamięci łowy Augusta III Sasa w 1752 r. 

Jednakże swój rozkwit, osada zawdzięcza carowi Aleksandrowi III, który zlecił wybudowanie tutaj letnio-jesiennej rezydencji, właśnie z myślą o polowaniach. Podobno każda komnata była urządzona w innym stylu, a jedną z nich wytapetowano... znaczkami pocztowymi. Niestety sam pałac nie zachował się do czasów współczesnych. Spłonął wskutek działań wojennych w 1944 r. Jego ruiny stały aż do 1958 r., kiedy władze polskie zdecydowały o jego rozbiórce. Potężne mury trzeba było wysadzać i wyburzanie trwało przez kilka kolejnych lat. Na jego miejscu postawiono jakiś architektoniczny koszmarek, którego nawet nie miałem ochoty fotografować. Z pozostałości po zespole pałacowym ostał się: 

Dom Gubernatora (w czymś podobnym bardzo chciałbym zamieszkać z Pankiem na starość), 

Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy, z unikalnym ceramicznym ikonostasem, 

jedna z bram wjazdowych 

oraz kilka budynków "pomocniczych". 

Car ufundował również ogromny, żeliwny pomnik żubra, który w wyniku różnych zawirowań historycznych stoi obecnie w Spale. 

Natomiast jego dwie kopie stoją w Hajnówce i na pierwotnym miejscu.

Ciekawostką jest fakt, że z uwagi na duże skupienie tutaj placówek badawczych, wieś ma najwyższy odsetek osób z wyższym wykształceniem w kraju (mieszka w niej 8 naukowców z tytułem profesora belwederskiego)

Fafik's travels 27 - Podlasie: Puszcza Białowieska

Na temat ostatniej w Europie puszczy pierwotnej, zostało już powiedziane i pokazane tak wiele, że mój internetowy wkład w tej kwestii jest zaledwie malutkim listkiem w całym drzewostanie. 

Pomimo tego, wychowany w Borach Tucholskich cały czas myślałem sobie - "Phi! Jakaś tam puszcza. Pewnikiem las taki sam jak nasz, tylko większy". 

Po krótkim pobycie tam, kajam się najmocniej jak potrafię. 

Najważniejsze co mi uderzyło, to niesamowity zielony odcień (nie do opisania). 

Drugim był "prawdziwy" zapach lasu (ziemi, zbutwiałych liści, suchego drewna, ziół i kwiatów, piżma itd.). 

Trzecie to ma się wrażenie, że to jest autentyczny żywy organizm, który Ciebie obserwuje i reaguje na Twoją obecność. 

Jak zapewne wiecie, kompleks podzielony jest na większą część białoruską oraz mniejszą polską. Z kolei ta nasza, podlega dwóm instytucjom - Białowieski Park Narodowy chroni zaledwie niewielki fragment, natomiast całą resztą zajmują się Lasy Państwowe, gdzie pod przykrywką ochrony, prowadzą normalną gospodarkę leśną. Jak się można łatwo domyśleć, z pierwotną puszczą ma to już niestety niewiele wspólnego, a i tak prezentuje się imponująco.

Koniecznie muszę tam wrócić na dłużej.

Fafik's travels 27 - Podlasie: Zalew Siemianówka

Jezioro Siemianowskie jest sztucznym zbiornikiem wodnym, powstałym ze spiętrzenia wód Narwi. 

Wybudowane w latach 1977-1990, stało się zupełnie niezamierzenie idealnym siedliskiem dla roślin i zwierząt, a w szczególności ptaków, przez co ornitolodzy uważają je za jedno z najlepszych miejsc do obserwacji. 

W samej miejscowości znajduje się stacja przeładunkowa, gdyż jest tutaj kolejowe przejście graniczne z Białorusią. 

Przez sam środek zalewu (powierzchnia wynosi prawie 33 km²), na którego zamarzniętej tafli kręcono ucieczkę dzieci przed Białą Królową, w filmie "Opowieści z Narni - Lew, Czarownica i stara szafa", biegnie nasyp kolejowy. 

Jedynym zabytkiem jest Cerkiew św. Jerzego z XVIII wieku.

Fafik's travels 27 - Podlasie: Tatarska Jurta

We wspominanych wczoraj Kruszynianach jest gospodarstwo agroturystyczne prowadzone przez Panią Dżenettę Bogdanowicz - Tatarska Jurta. 

Jest ona obowiązkowym punktem programu, podczas pobytu w tej miejscowości, zatem nie dziwi fakt, że nawet sam Książę Karol wpadł tutaj z wizytą. 

Z jadłodajnią Pani Dżenetty mam problem (jak też popularni Gastronauci), bo z jednej strony jest to jeden z niewielu lokali w kraju, gdzie można poczuć prawdziwy smak polskiej egzotyki i klimat przedrozbiorowej wielokulturowości, z drugiej strony z racji sporej ilości przewijających się tędy turystów, ma się wrażenie stołówkowej "masówki". 

Przechodząc do samych potraw są to typowe dania jednogarnkowe. 

Jak pamiętamy, Tatarzy byli nacją charakteryzującą się w dawnych czasach dużą mobilnością (koczownicy), zatem jedzenie przygotowywano jak najprościej, z tego co aktualnie było pod ręką (mięso, warzywa, ciasto, przyprawy, wrzucone do jednego naczynia, zapieczone, usmażone lub ugotowane). 

Koronnym przykładem jest pierekaczewnik. 

Stali klienci pamiętający bardziej kameralne czasy tego lokalu, podkreślają że jakościowo dania trzymają cały czas wysoki, równy poziom. 

O ile do głównych dań nie mam żadnych zastrzeżeń (baaardzo smaczne), o tyle do sposobu podania już tak, gdyż obojętnie co było na talerzu, towarzyszył temu "nieśmiertelny", polski zapychacz - surówka z kapusty (zgroza!!!). 

Wnętrze z długimi, drewnianymi ławami, ozdobione tatarskimi gadżetami, kojarzy się z nieco egzotyczną stołówką. Niestety podobnie jest z węzłem sanitarnym, w którym akurat gdy tam przebywałem, strach było czegokolwiek się dotknąć. 

Podsumowując mogę stwierdzić, że jest to miejsce nierówne. 

Na plus zasługują: 

- egzotyczne, pyszne dania główne, 

- niewygórowane ceny, 

- miła, szybka obsługa, 

- pani Dżenetta, przechodząca się wśród gości i zagadująca ich. 

Minusami są: 

- powtarzalność potraw (wspomniana jednogarnkowość) i dodatki, 

- cepeliowy, masowy klimat.

Jak zwykle zachęcam Was do samodzielnego wyrobienia sobie opinii.

Fafik's travels 27 - Podlasie: Śladem polskich tatarów

Kruszyniany - Tatarska jurta

Określenie polscy tatarzy jest mało precyzyjnie, gdyż mówi o Tatarach Rzeczpospolitej Obojga Narodów, którzy osiedlali się głównie na terenie współczesnej Litwy, za sprawą Księcia Witolda (od końca XIV wieku), zatem powinni być nazywani tatarami litewskimi. Po II wojnie światowej, na terenie naszego kraju pozostały tylko dwie wsie tatarskie, a większość społeczności żyje w rozproszeniu (głównie w Gdańsku, Białymstoku, Warszawie i Gorzowie), zachowując odrębność wyznaniową, tradycję pochodzenia i obyczaje.  

Bohoniki 

Maleńka wieś na końcu jednej z podlaskich dróg, dalej jest już tylko granica kraju. 

Znajduje się tutaj meczet z XIX wieku oraz muzułmański cmentarz (mizar). 

Kruszyniany 

Nadane tatarom w dniu 12 marca 1679 przez króla Jana III Sobieskiego. Osadzeni muzułmanie, zwani Lipkami walczyli po stronie Polski w wojnie z Turkami. 

W miejscowości zachował układ przestrzenny z XVII wieku, sto lat młodszy meczet z pobliskim mizarem.

Niedaleko świątyni znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, gdzie można poznać egzotyczną kulturę tatarską, zjeść oryginalne tatarskie dania oraz wejść do tatarskiej jurty. 

Parafrazując stare polskie przysłowie - "Nie taki muzułmanin i tatar straszny, jak go kreują". 

Przy okazji tego wpisu, w imieniu Panka zachęcam do zapoznania się z powieścią graficzną "Habibi", której polska premiera będzie za około miesiąc.

Fafik's travels 27 - Podlasie: Supraśl

Niedaleko Białegostoku znajduje się niewielkie miasteczko - Supraśl. 

Warto wpaść tutaj na chwilę, aby zobaczyć jeden z sześciu prawosławnych monasterów męskich w kraju - Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy Maryi i św. Apostoła Jana Teologa, z okazałą renesansową, obronną cerkwią. 

Sama świątynia trochę rozczarowuje, gdyż została zniszczona przez hitlerowców w 1944 roku, a odbudowywać zaczęto ją dopiero od 1985 roku. Niestety to widać (szczególnie wewnątrz), gdyż do rekonstrukcji użyto wszystkich, możliwych cegieł, jakie były pod ręką, przez co wygląda ona bardzo niechlujnie. Wszelkie mankamenty kościoła, rekompensuje nowoczesne Muzeum Ikon, z bogatymi zbiorami, które są perfekcyjnie wyeksponowane. 

W mieście jest jeszcze kilka ciekawych zabytków do zaliczenia, a wśród nich secesyjny pałac Buchholtzów, w którym obecnie mieści się Liceum Plastyczne. 

Miejscowość znajduje się w sercu Puszczy Knyszyńskiej, zatem Uwaga na Wilki!!! 

Jeździć ostrożnie!!!

Fafik's travels 27 - Podlasie: Białystok

 

 Białystok - miasto wojewódzkie Podlasia. 

W czasach świetności był prywatnym miastem Branickich, z których wywodzi się Jan Klemens (jeden z największych polskich magnatów, konkurent Stanisława Augusta Poniatowskiego do tronu oraz mąż jego siostry Izabelli). 

Tutaj jest ich okazała rezydencja, określana mianem "Wersalu Północy". 

Obecnie pałac zajmowany jest przez Akademię Medyczną, a na stałe mieszka tutaj radosny faun.

Na tyłach posiadłości założono przepiękny ogród w stylu francuskim, 

gdzie można razem z pulchnym puttem, przejechać się na grzbiecie sfinksa

albo będąc w sforze psów nimfy Dafne, należącej do orszaku Artemidy, zapolować na biednego Akteona, w którego kiedyś wcielał się mój Panek. 

Jednak pałac to nie wszystko. Warto przejść się ulicami Starego Miasta, zwiedzić słynny trójkątny Rynek (pierwsze zdjęcie) oraz zajrzeć do Cerkwi św. Mikołaja. 

Na peronie neorenesansowego dworca PKP, wysuszyć ekwipunek zmoczony na biebrzańskich bagnach,

a w pobliskim barze, zjeść pyszny gulasz (pracownicy tego przybytku stosownych reklam nie oglądają).
 
Na zakończenie zapraszam do obejrzenia filmu promującego miasto.